loading

Treści formularzy mszalnych 1 – 3 tygodnia zwykłego w ciągu roku

Może nam się czasem wydawać, że modlitwy, które kapłan odmawia podczas Mszy św., są zawsze takie same. To wrażenie może być o tyle silne, że każda z tzw. modlitw prezydencjalnych podobnie się zaczyna i kończy. Tymczasem są one bardzo bogate w swojej treści, ale przez to, że są zwykle bardzo krótkie i zwięzłe, trudno nam tę treść zauważyć. Spróbujemy zatem przybliżyć ją przynajmniej w jakiejś części.
 
W kolekcie (pierwszej z modlitw prezydencjalnych) przeznaczonej na pierwszy tydzień zwykły zwracamy się do Boga, którego uznajemy za Wszechmogącego. W tej modlitwie powierzamy się ojcowskiej dobroci Boga i prosimy, aby spełnił pragnienie modlącego się ludu. Tym pragnieniem jest poznanie, co należy czynić, i prośba o siły do wypełniania poznanych obowiązków. Pragniemy zatem nie tylko tego, aby nasze życie było zgodne z tym, co rzeczywiście służy naszemu dobru, ale także chcemy to realizować. A ponieważ sami z siebie nic nie możemy, dlatego też zwracamy się do Boga, aby to On udzielał nam potrzebnych do tego sił. W podobnym tonie zostały sformułowane prośby w dwóch kolejnych modlitwach prezydencjalnych − modlitwie nad darami (przyjmij Ofiarę, niech ona uświęci nasze życie i wyjedna to, o co z ufnością prosimy) i po komunii (aby ci, których posilasz […] godnie Tobie służyli żyjąc według Twego upodobania).
 
Kolekta na drugi tydzień zwykły jest już troszkę bardziej rozbudowana i oprócz prośby zawiera również anamnezę, czyli przypomnienie, że Wszechmogący, wieczny Bóg, do którego się zwracamy, rządzi niebem i ziemią. To Jego właśnie prosimy, aby obdarzył nasze czasy pokojem. Nie jest to pokój, który jest jedynie brakiem wojen, choć oczywiście w tej prośbie zawiera się i to pragnienie. Jest to pokój, który jest pełnią darów, jakich tylko Bóg może nam udzielić. To pokój, który przynosi Chrystus, książę pokoju (Iz 9, 5), który przyszedł, aby pojednać nas z Bogiem i wprowadzić pokój między niebem i ziemią (por. Ef 2, 14-15). Modlitwa nad darami natomiast wyraża pragnienie godnego uczestnictwa w świętych obrzędach, które są sprawowaniem pamiątki Ofiary Chrystusa, a przez to spełnia się dzieło naszego odkupienia. Msza św. zatem określana w tej modlitwie jako święte obrzędy jest nie tylko prostym wspominaniem dzieła naszego zbawienia, ale jego spełnianiem się tu i teraz. Modlitwa po komunii wraca do prośby wyrażonej w kolekcie, choć czyni to innymi słowami. Prosimy, aby Bóg tchnął w nas Ducha swojej miłości i w swojej dobroci zjednoczył wszystkich, których posila tym samym chlebem eucharystycznym. Pokój Chrystusowy zatem, o który prosiliśmy w kolekcie, jest owocem naszego zjednoczenia z Bogiem, które dokonuje się w Eucharystii.
 
W trzecim tygodniu zwykłym prosimy po raz kolejny o to, aby Bóg kierował naszym życiem według swojego upodobania, abyśmy – my z kolei – mogli obfitować w dobre uczynki. Ma się to dokonywać w imię umiłowanego Syna Bożego. Zatem punktem odniesienia, jak mamy postępować, powinien być sam Jezus Chrystus – umiłowany Syn Boży. Dlatego też w modlitwie nad darami prosimy, aby Bóg przyjął i uświęcił dary, które Mu przynosimy, aby stały się dla nas sakramentem zbawienia. Natomiast w modlitwie po komunii prosimy,
abyśmy zawsze się radowali Bożym Darem, z którego czerpiemy nowe życie.
 
Widzimy zatem, że można pomyśleć, iż są to te same modlitwy, odmawiane zawsze w tym samym czasie podczas Mszy św. W każdym tygodniu jednak niosą one ze sobą nowe treści. Warto się w nie wsłuchiwać również po to, by bardziej świadomie, a przez to pełniej i owocniej uczestniczyć w każdej Eucharystii, w której bierzemy udział.

Rok liturgiczny

Comments are disabled.