„Celebracja Eucharystii jest czynnością Chrystusa i Kościoła, czyli świętego ludu zjednoczonego i zorganizowanego pod zwierzchnictwem biskupa (…) Wszyscy więc, czy to wyświęceni szafarze, czy to świeccy wierni, pełniący swój urząd posługi lub swoją funkcję, winni wykonywać tylko to wszystko, co do nich należy” (OWMR 91).
Posługa w liturgii wiąże się z sakramentem święceń i z niego wynika. Na mocy kapłaństwa powszechnego mogą być jednak do niej dopuszczeni również wierni świeccy. W szczególności dotyczy to ustanowionego lektora i akolity. Funkcja natomiast jest czynnością, zdaniem wykonywanym podczas celebracji.
Można wyróżnić zarówno funkcje wynikające ze święceń, jak i funkcje ludu Bożego. Do tych pierwszych zaliczana jest przede wszystkim posługa przewodniczenia celebracji. Powinien ją wykonywać biskup osobiście lub przez swoich współpracowników, prezbiterów. Jeśli tylko to możliwe za każdym razem, gdy jest obecny biskup, powinien osobiście przewodniczyć celebracji, aby w jaśniejszym świetle ukazać misterium Kościoła. Jeśli natomiast nie może przewodniczyć całej celebracji, powinien przewodniczyć liturgii słowa i na zakończenie Mszy św. udzielić błogosławieństwa.
Podobne zadania spełnia prezbiter, który, na mocy święceń, przewodniczy modlitwie zgromadzonego ludu, oraz diakon, który zajmuje pierwsze miejsce po prezbiterze wśród pełniących posługi podczas celebrowania Eucharystii.
Wierni natomiast spełniają swoje funkcje podczas celebracji, tworząc „świętą społeczność, lud nabyty przez Boga i królewskie kapłaństwo” (OWMR 95). Razem z kapłanem i przez jego ręce ofiarują Bogu samych siebie, tworząc jedno ciało, słuchając słowa Bożego czy też biorąc udział w modlitwach i śpiewie. Tę jedność wyrażają przez zachowywanie tych samych postaw ciała i wykonywanie tych samych gestów, w tym samym czasie.
Szczególną posługą spełnianą podczas Eucharystii jest funkcja akolity. Jest on ustanawiany po to, by „usługiwał przy ołtarzu oraz pomagał kapłanowi i diakonowi” (OWMR 98). Jego zdaniem jest przygotowanie ołtarza i naczyń liturgicznych oraz może pomagać przy udzielaniu Komunii św. Jeśli w danej wspólnocie nie ma ustanowionego akolity, jego funkcje mogą spełniać ministranci. I w wielu naszych kościołach tak właśnie się dzieje. Do nich zaliczają się również świeccy szafarze Komunii św., którzy mogą spełniać swoje zadanie wtedy, gdy nie ma wystarczającej liczby szafarzy zwyczajnych (por. KPK 910).
Lektor zostaje ustanowiony do wykonywania czytań z Pisma Świętego, z wyjątkiem Ewangelii. Może on również odczytywać wezwania modlitwy powszechnej oraz śpiewać psalm, gdy nie mam wyznaczonego do tego psałterzysty. Jeśli w danej celebracji nie uczestniczy ustanowiony lektor, czytania z Pisma Świętego mogą wykonywać inni świeccy przygotowani do pełnienia tej funkcji.
Inną ważną funkcję podczas celebracji pełnią osoby wykonujące śpiewy: psałterzysta, którego zadaniem jest wykonywanie psalmu responsoryjnego lub innej pieśni biblijnej, która może zastąpić psalm; zespół śpiewaków lub chór, których zadaniem jest nie tylko należyte wykonywanie przeznaczonych dla nich części liturgii, lecz również troska o to, aby zgromadzeni wierni brali w śpiewie czynny udział. W liturgii przewidziana jest również funkcja kantora, którego zadaniem jest zarówno podtrzymywanie śpiewu, jak i kierowanie nim.
Inne funkcje liturgiczne pełnią także: zakrystian, komentator, zbierający ofiarę czy też osoby utrzymujące porządek podczas procesji.
