Grudniowe teksty zamieszczone w miesięczniku liturgicznym „Od Słowa do Życia” prowadzą nas w rzeczywistość podwójnego oczekiwania – nie tylko na narodziny Jezusa Chrystusa jako człowieka, ale także na Jego przyjście w chwale na końcu świata. Jedno czekanie uprzedza i zapowiada drugie, a oba przeniknięte są i przeogromną tęsknotą, i niezwykłą radością.
Towarzyszące nam w Adwencie czytania z Izajasza zdumiewają plastycznością obrazów, ostrością, niezwykłym dynamizmem emocji. Tęsknota Boga za człowiekiem, zmiana, wizja krainy pełnej ładu i harmonii, bezpieczeństwa, pokoju, okrzyki radości, tak wielkiej, że nie można jej okiełznać ani powstrzymać, to rzeczywistość, którą prorok dzieli się z nami w zachwycie i uniesieniu.
A co znajdziemy w tekstach Ewangelii?
W 2 niedzielę Adwentu Kościół daje nam do kontemplacji obraz przygotowania. Czas się wypełnił. Prorok Jan wychodzi chrzcić. Ale Jan, jak sam mówi, chrzci wodą, natomiast po nim idzie Ten, który chrzcić będzie…Duchem Świętym! Czy zdajemy sobie sprawę, co stało się z nami w czasie chrztu świętego? Jaka moc, jaka łaska spoczęła na nas? Do jakiej jedności zostaliśmy włączeni? Zdumiewająca i niezwykła jest hojność Boga.
Ewangelia na 13 grudnia to– rozmowa Jana z wysłannikami faryzeuszy. Jan… Człowiek, który przyszedł zaświadczyć o światłości, wypełnić niezwykle piękną misję… Jak uczył się tego świadczenia? Jak się przygotowywał? Jak zaznajamiał się ze światłością, aby poznać ją tak dobrze, by móc stać się jej świadkiem. Trywialne i płaskie wydają się pytania Żydów, natarczywe, nie na miejscu. Być może nie chcieli zrozumieć, być może przebywali na obrzeżach światłości, nie chcąc dać się jej pociągnąć i przeniknąć.
20 grudnia, w 4 niedzielę Adwentu, otrzymujemy Ewangelię o Zwiastowaniu. Gabriel odwiedza Maryję, pełną łaski. Ktoś napisał, że anioł zdumiony duchowym pięknem Maryi zatrzymał się w zachwycie, zanim wypowiedział słowa pozdrowienia. Dialog Gabriela z Matką Bożą może być dla nas wzorem rozmowy z Bogiem na temat spraw, których nie rozumiemy. Obyśmy zaakceptowali Bożą propozycję rozwiązania wątpliwości. „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem”. Biblia Paulistów oddaje te słowa przepięknie: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i osłoni Cię moc Najwyższego”. (Łk 1, 35). Może warto, traktując święty tekst jako dar dla nas, zastanowić się, co nam zwiastuje anioł? Co nam Bóg proponuje? W czym nas osłoni moc Najwyższego?
Chyba trudno jest oddać splot emocji towarzyszących czytaniom na Boże Narodzenie. Bóg zalewa nas swoją dobrocią i zapewnieniami o łasce, o pomyślnej przyszłości, o wspólnocie z Nim, Jego nieustającej czujnej trosce o nas. W Nim jest nasze bezpieczeństwo.
27 grudnia, w ostatnią niedzielę miesiąca, przypada święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa. Ewangelia o ofiarowaniu Jezusa w świątyni kieruje naszą uwagę na rodzinę, w której jest mama, tata i Dziecko. Dziecko-Bóg, który daje się tulić w ramionach człowiekowi.
W grudniu zaprośmy do wspólnego przygotowania do świąt Bożego Narodzenia świętych przyjaciół.
3 grudnia obchodzimy wspomnienie niestrudzonego Bożego podróżnika, świętego jezuity Franciszka Ksawerego, 14 grudnia – św. Jana od Krzyża, ufającego swemu Mistrzowi nawet pośród największej nocy, rozpalonego miłością bez granic. 8 grudnia, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, możemy kontemplować piękno Matki Bożej i zdumiewającą „przezorność” Boga, Jego zaskakujące łaski.
A tuż zaraz po radości Bożego Narodzenia Kościół ukazuje nam pierwszego męczennika, św. Szczepana – bo miłość nader często jest przypieczętowana świadectwem, które teraz tak jak przez całe wieki staje się świadectwem krwi. Jak prawdziwe są słowa bł. Jakuba Alberionego: „Człowiek w sobie samym doświadcza historii biblijnej i ją odtwarza”.
Komentarze: ks. Krzysztof Porosło
Modlitwa wiernych: s. Justyna Sieniawska
Wprowadzenia do liturgii słowa na niedziele: o. Jarosław Krawiec, dominikanin