Przepaść między Stwórcą a stworzeniem jest niezmierzona.
Od Boga oddziela nas grzech, jednak nie
do niego należy ostatnie słowo, gdyż nie jest stwórczy,
lecz niesie ze sobą jedynie pustkę i rozpacz. Pełne życia
i obfitości Bożej łaski jest natomiast Boże Słowo –
Jego Syn. To właśnie Chrystus przyjmuje ludzką naturę,
stając się zewnętrznie do nas podobnym, by odtworzyć
zeszpecony Boży obraz, który jest w każdym człowieku.
Coroczne obchody święta Narodzenia Pańskiego kierują
nasz wzrok na tę prawdę, która stała się naszym wyzwoleniem.
Celebrując tę tajemnicę w liturgii, wchodzimy
w samo jej centrum. Ona nigdy nie przeminie jak inne
wydarzenia historyczne, mimo że dokonała się w czasie,
całkowicie go przekracza i wprowadza nas w przestrzeń
wieczności, gdzie mieszka Odwieczne Słowo.
