Jesteśmy wezwani do wysławiania Bożego Imienia
i rozgłaszania Go po całej ziemi. Przez to będziemy upodabniać
się do Tego, na którego obraz i podobieństwo
zostaliśmy powołani do istnienia. Bóg daje nam bowiem
Swego Ducha, który odnawia oblicze ziemi i działa zawsze
tak, by prowadzić do zjednoczenia Bożych dzieci.
To proces, który będzie trwać do końca świata. Jest
powolny, często niewidzialny, ale konsekwentnie posuwa
się do przodu, do swego ostatecznego celu w Bogu.
W liturgii przeżywamy tę tajemnicę, przynosząc samych
siebie i nasze sprawy na ołtarz, by zostały złączone
z ofiarą Chrystusa, stając się Jego Ciałem i Krwią, którymi
się karmimy, stając się coraz bardziej zjednoczeni
z Bogiem i pomiędzy sobą.
