Nikogo chyba nie trzeba przekonywać o wielkim
znaczeniu cierpliwości. To cnota bardzo oczekiwana
i prawdopodobnie nikt nie posiada jej w nadmiarze. Częściej
raczej doświadczamy jej niedoboru w sobie samym
i ze strony naszych bliźnich. Słowo Boże poucza nas, że
„miłość jest cierpliwa” (1 Kor 13, 4). A czyż miłosierdzie
Boże, którego nieustannie doświadczamy w naszym życiu,
nie jest przejawem i wyrazem wielkiej Bożej cierpliwości
wobec każdego z nas? Czy jako grzesznicy nie
zauważamy, że Bóg jest cierpliwy wobec naszych słabości?
Tylko taka perspektywa, jasno ukazana nam w dzisiejszym
słowie Bożym, może nas skłonić do ćwiczenia
się w cierpliwości. Oczekując na wydanie dobrych owoców
własnego nawrócenia, bądźmy nie mniej szczodrobliwi
wobec naszych braci i sióstr.
