Jest wiele okazji, by móc ofiarować coś drugiemu
człowiekowi. Czasem wystarczy chwila wolnego czasu,
drobna przysługa, gest życzliwości, miłe słowo czy
zwyczajny uśmiech. Nie od razu chodzi o wielkie czyny
i niebotyczne poświęcenia, raczej o to, co możemy
uczynić w każdej chwili, w każdej sytuacji mając do dyspozycji
swoje serce, oczy, uszy czy ręce. Bóg raduje się
takimi ofiarami. One wszystkie łączą się i współtworzą
tę wielką i jedyną ofiarę, jaką Jezus złożył na ołtarzu
krzyża i nieustannie ponawia ją w każdej Eucharystii.
W ten sposób przenikają się nieustannie dwa światy –
ten widzialny i niewidzialny, ziemski i niebieski. Jesteśmy
mieszkańcami i obywatelami obydwu. Nie wolno
nam o tym zapominać. Na ziemi rozpoczyna się i jest
realizowane nasze powołanie do wieczności.
