Lubimy podobać się innym. Otwarcie lub skrycie
oczekujemy na pochwały, by nas zauważono, podkreślono
nasze zasługi. Czasami wręcz stosujemy różne
sztuczki, by osiągnąć czyjeś uznanie, poklask lub życzliwość.
Tyle że wtedy zapominamy o tym, że pokora jest
prawdą i ona sama potrafi się obronić. Gdy przekraczamy
granice w tym podkreślaniu swoich zasług i umiejętności,
możemy stać się wręcz groteskowi i śmieszni
w oczach innych i zamiast uznania otrzymać uśmiech
politowania. Właściwa relacja z Bogiem pozwala nam
stawać w prawdzie i nie szukać uznania w oczach ludzi,
co raczej bardziej pragnąć przypodobać się Bogu.
Zrozumiała w tym kontekście jest modlitwa, którą dziś
ofiarowuje nam Kościół: spraw, abyśmy stale rozważając
Twoją naukę, spełniali słowem i czynem to, co się
Tobie podoba (kolekta).
