Panie, zaufałem Twojemu miłosierdziu – taką deklarację
znajdujemy dziś w antyfonie na wejście. Dużo
mówi się o miłosierdziu: był jubileusz miłosierdzia, jest
święto miłosierdzia, są akty, koronki, nowenny i zawierzenia.
To wielki dar, że Bóg postanowił nas chronić i ocalić
do końca, mówiąc do świętej Faustyny, że „daje nam
miłosierdzie jako ostatnią deskę ratunku”. Chodzi więc
teraz o to, by tej „deski” się uchwycić. Drogą do tego
jest ufność, ale także stanięcie w prawdzie swojego życia.
Bez tego owa dziecięca ufność, do której przynagla
nas Chrystus, stanie się co najwyżej zuchwałością. Słowo
Boże poucza nas dziś bardzo wyraźnie, każąc nam
przyjąć postawę jednoznaczną i zdecydowaną. Ze złem
nie ma nigdy kompromisów. Połowiczność i letniość to
nie są drogi Boże.
