Na początku każdej Eucharystii uznajemy przed Bogiem swoją grzeszność. W pierwszej formie aktu pokuty jaką jest spowiedź powszechna wyznajemy przed Bogiem i wspólnotą Kościoła, że jesteśmy niedoskonali. To wyznanie jest bardzo indywidualne, gdyż każdy z nas mówi sam o sobie: spowiadam się (…) zgrzeszyłem (…) błagam (…). Dobrze jest uznać przed Bogiem i przed wspólnotą, że jestem człowiekiem słabym, że niewiele mogę zdziałać sam o własnych siłach. Takie przyznanie się wprowadza mnie na drogę nawrócenia. Jest to pierwszy krok ku prawdziwej wolności. Ale na tej drodze nie jestem sam − towarzyszy mi Bóg, Maryja, aniołowie i święci, oraz cały Kościół. Moje nawrócenie nigdy nie jest sprawą prywatną.
