Wierzący w Jezusa Chrystusa nie mogą być ludźmi strapionymi, zniechęconymi, obojętnymi i życiowymi malkontentami. Oni powinni być radośni i życzliwi, mają być ludźmi o otwartych i wrażliwych sercach, którzy miłują Boga i bliźniego. Co prawda choroba, cierpienie, prześladowanie, śmierć czy grzech mogą powodować w ich sercach rany, których widocznym znakiem może być smutek, przygnębienie i płacz. Pocieszeniem dla wierzących nie są jednak tylko ludzkie słowa czy gesty, lecz znajdują je w radykalnej zmianie ich sytuacji, która jest wynikiem działania Bożego. To Bóg jest źródłem radości dla tych, którzy się smucą. On sam udziela pocieszenia, które jawi się jako radość wynikająca ze Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa i doświadczenia mocy Ducha Świętego Pocieszyciela. Prośmy dziś o dar radości na każdy dzień naszego życia.
