Niezależność, samowystarczalność, dobrobyt mogą bardzo poważnie zachwiać relację między Stwórcą a człowiekiem i doprowadzić do przekonania, że chociaż wierzymy w Boga, to jednak nie zawsze jest nam potrzebny w codzienności. Tak często przecież radzimy sobie bez Niego. Żyjemy w cieniu Jego łaski, przyznajemy się do wiary, żyjemy tradycją, ale już jakby z większą obojętnością, na dystans, niepokornie. A On, nie chcąc nas utracić, przychodzi znowu, aby swoim słowem i mocą sakramentu ołtarza zawalczyć o nas, wzbudzając ducha pokory i skruchy, który pomoże nam zrozumieć, jak bardzo potrzebujemy Bożego zmiłowania, miłości i wzrostu pobożności.
