Podjęliśmy decyzję, aby pójść za Najświętszym Panem. Pokonywaniu tej drogi nie zawsze towarzyszy entuzjazm wiary, bo – jak często powtarzamy – życie nas nie rozpieszcza. Serce człowieka, przygniecione ciężarem codzienności, z czasem zapomina o miłości. Może właśnie dlatego liturgia, pomimo trudności i jakby wbrew nastrojom ludzkim, zachęca nas nie tylko do nieustannego wołania do Boga dobrego i łaskawego dla wszystkich, ale wzywa, by zacząć śpiewać Mu nową pieśń, głosić Jego chwałę, rozgłaszać Jego cuda, bo wielki jest Pan! Otwórzmy oczy wiary, by ujrzeć, jak przychodzi, rozsiada się między nami, podtrzymuje i daje życie, Boże życie.
