Są takie słowa, o których nie można zapomnieć, bo niezależnie od tego, czy nas bardzo poraniły, czy też dodały skrzydeł, to w konsekwencji wyryły się w naszej świadomości. Były jak dłuto w ręku rzeźbiarza − prowadzone jego ręką nadały nam pewną formę. Słowo człowieka ma moc, by wpłynąć na nasz los i zmieniać bieg naszej historii. Czymże jednak jest wobec słowa Boga, które ma w sobie moc stwórczą, moc uzdrawiania i moc zbawczą? Razem ze św. Janem Chryzostomem, pasjonatem, który kochał słowo i żył słowem, chcemy prosić, aby to ono formowało drogi naszego powołania i nasze serca oraz stawało się pokarmem duszy w taki sposób, abyśmy z czasem sami stali się narzędziami niosącymi światło Ewangelii.
