Celebrując w Kościele liturgiczne wspomnienia kolejnych świętych, podziwiamy ich życie, hart ducha, zażyłą relację z Bogiem i wielkie dzieła, których dokonali. Mówimy wtedy o ich szczególnym wybraniu i odpowiedzi, jaką dali Panu. Chociaż słabi, wspinali się po schodach łaski na same szczyty ludzkich możliwości. Dziś w ten sposób patrzymy na św. Wincentego à Paulo, gorliwego apostoła, który mniej o miłosierdziu mówił, bardziej je czynił. Dokonał rzeczy niezwykłych. A my? Warto uświadomić sobie, że i my zostaliśmy wybrani, przygotowani i posłani jako narzędzia w rękach Pana. To nie ma znaczenia, że nie czujemy się godni i że nie mamy siły, uzdolnień czy odwagi. Od chrztu, nad nami tak, jak nad św. Wincentym i wieloma innymi, spoczywa Duch Pański, który nas namaścił i posłał do świata ludzi duchowo i materialnie ubogich, by z gorliwością ich miłować.
