Nie ma życia bez powietrza, wody i pożywienia. Trudno żyć bez dachu nad głową, bez ubioru, pracy, zasobów finansowych. A czy można żyć bez przebaczenia? Nawet wtedy, gdy uciekamy przed minionymi wydarzeniami, przed grzechami, upadkami, zdradami, którymi poraniliśmy siebie, relacje z bliźnimi i Bogiem, to przecież prędzej czy później powrócą wyrzuty sumienia, a nieuporządkowana przeszłość stanie się kulą u nogi, trucizną odbierającą radość i nadzieję. Patrząc wtedy w lustro łatwiej zobaczyć zamiast obrazu Boga jego karykaturę. Brak przebaczenia odbiera powoli siły do życia. Chcemy dziś po raz kolejny zawołać: zgrzeszyliśmy, okaż nam, Panie, przebaczenie i litość, bądź Bogiem miłosierdzia, który kocha nas pomimo naszej słabości.
