Wspominając wiernych zmarłych, ocieramy się równocześnie o fenomen żałoby. Świadomi jesteśmy, że potrafimy przeżyć na ziemi różne doświadczenia z ziemskiego życia Chrystusa. Potrafimy zrozumieć, jak cierpiał, bo i my doświadczamy cierpienia. Możemy zrozumieć bycie odrzuconym, oczernionym, niezrozumianym… Możemy w tym doczesnym życiu doświadczyć wszystkiego, czego doświadczył Chrystus, poza Zmartwychwstaniem. Jedyną szansą doświadczenia namiastki Zmartwychwstania jest dobre przeżycie żałoby. Bóg nie chce, aby uwierał nas oścień śmierci. Czas żałoby ma na celu usunięcie z naszych wnętrz poczucia goryczy śmierci, aby dalej nosić w sobie bliskiego zmarłego jak osobę żywą. Dobre przeżycie żałoby jest dla nas jedyną szansą na doświadczenie smaku Zmartwychwstania.
