Zarówno w pierwszym czytaniu z Księgi Izajasza, jak i we fragmencie Ewangelii według św. Mateusza usłyszymy, że Bóg jest wiekuistą skałą, na której można budować swoją teraźniejszość i przyszłość. Tylko Jemu człowiek może całkowicie i bezgranicznie zaufać. Słowa te brzmią bardzo znajomo, zgadzamy się z nimi, przywykliśmy tak mówić i myśleć, a jednak w chwilach prób, konfliktów interesów między tym, co „moje”, a tym, co należy się Bogu, zaczynamy się wahać. Czy aby na pewno warto Jemu zaufać? Zaryzykować „moje”, by wypełniała się Jego wola? Prośmy dziś Pana Jezusa o dar głębokiej i szczerej ufności.
