Początek nowego roku kalendarzowego kieruje nasze ludzkie myśli na nowe perspektywy. Budzi się entuzjazm i wiara w to, że niezrealizowane plany i marzenia osiągną swe dopełnienie. Żywimy nadzieję, że ten czas choć trochę będzie bardziej udany, albo co najmniej nie gorszy od ostatniego. Nie o takie jednak rozpoczęcie roku chodzi. Liturgia nie wprowadza nas w poszukiwanie sukcesu ziemskiego. Zaprasza do głębszego wejścia w tajemnicę początków naszego zbawienia (por. modlitwa nad darami), abyśmy wyraźniej uświadomili sobie źródło naszej prawdziwej nadziei i realizowali je owocniej w codzienności. Jest to tajemnica macierzyństwa Maryi (por. kolekta). Maryja jako pierwsza przyjęła Chrystusa. W sposób naturalny jest naszą przewodniczką na nowy rok, byśmy się nie pogubili w naszych wielorakich planach, a nadto nie utracili nadziei życia wiecznego w Chrystusie (por. modlitwa po komunii).
