Wspomnienie Patronów dnia dzisiejszego jest modelem jedności we wspólnocie Kościoła. Obaj zostali przyjaciółmi na całe życie. Połączyła ich troska o dobro Kościoła. Przepełnieni miłością do Boga i pragnieniem zbawienia dusz oddali się na służbę Chrystusowi. Źródłem ich siły była wspólnota braterska zbudowana na głębokiej modlitwie i ascezie. Służyli Kościołowi przez kontemplację i zgłębianie prawd wiary. Stawali w obronie prawdy Ewangelii przeciw różnym herezjom. Ufna wiara i pogłębianie wiedzy o tajemnicach objawienia Bożego stały się ich codzienną drogą i misją w Kościele. Nie zaniedbywali działalności duszpasterskiej i charytatywnej, służąc umocnieniu Kościoła i własnemu uświęceniu. Nie dziwi fakt, że ich postawa i nauczanie stało się fundamentem reguł monastycznych dla wielu zakonów. Również i dla nas dzisiaj są wzorem gorliwości o dobro Kościoła i zbawienie dusz w misji głoszenia Chrystusa modlitwą, słowem i uczynkami wiary.
