Wspominamy dzisiaj Świętego Antoniego, opata. Rozdał swój majątek potrzebującym, by Bóg stał się prawdziwym jego bogactwem (por. modlitwa nad darami). Dla miłości Boga wyrzekł się samego siebie (por. kolekta). Człowiek doświadcza wtedy pewnej pustki, która staje się oczyszczeniem od pychy tego żywota i przywiązania do rzeczy ziemskich. Zły duch próbuje wtedy pokazać bezsens ofiary i rezygnacji z ziemskich przyjemności. Święty Antoni odniósł zwycięstwo nad tymi pokusami i mocami ciemności (por. modlitwa po komunii). Potrafił zdystansować się od samego siebie i świata, nigdy nie został odłączony od ziemskiej rzeczywistości i świata. Modlił się za ludzi, by zbytnio nie utracili Boga, wiążąc się ze światem. Uczył, by odrzucali wszelkie pokusy oddzielające od Boga i wiecznego zbawienia. Święty Antoni pokazuje nam, że jedynym prawdziwym bogactwem jest Bóg i wszystko, co posiadamy, jest darem Jego łaski i miłosierdzia.
