Śpiewamy dzisiaj refren Psalmu 89: Zachowam wiecznie łaskę dla Dawida. To wielka tajemnica wybrania i powołania Bożego. Bóg nigdy nie cofa swego błogosławieństwa. Choć czasem życie nasze oraz historia Dawida wydają się skomplikowane. Dawid doświadczał wiele przeciwności, ale zawsze Pana miał przed oczami i polecał się nieustannie Bogu, aby kierował jego życiem według swego upodobania (por. kolekta). Bóg potrzebuje człowieka, aby mógł objawić mu swą miłość i dobroć. A każdy z nas ma być przedłużeniem tej zbawczej miłości i dobroci Boga, obfitując w dobre uczynki (por. kolekta). To, co Bóg zapowiedział przez Dawida, wypełnia się w Jezusie. Obietnica jest wieczna i z naszej strony konieczne jest, abyśmy w pełni w nią uwierzyli i jej zaufali. Mamy strzec Bożej obietnicy, która się wypełniła i wypełnia w każdym z nas, jeżeli tylko pokładamy nadzieję w Panu tak jak patriarcha Dawid.
