Takie terminy jak „pokusa” czy „grzech” zazwyczaj łączymy wyłącznie z przekraczaniem Bożych przykazań, poczuciem winy i zrodzonymi stąd wyrzutami sumienia. Liturgia Wielkiego Postu dopełnia ten obraz wymiarem, którego zazwyczaj nie łączymy z wiarą, mianowicie ukazuje grzech jako chorobę, która odbiera zdolność do radości, dzielenia się z innymi, rozwoju i postępu. Grzech jest zawsze odrzuceniem Bożej miłości, a stąd jest oczywiste to, że grzesznik nie wie, kim jest i dokąd zmierza, a w jego życiu dominuje egoizm i lęk. Dlatego Wielki Post szczególnie uwypukla Boże pragnienie uzdrowienia nas z choroby grzechu oraz obdarowania mądrością w walce z pokusami.
