Każdy sakrament to widzialny znak niewidzialnej łaski Bożej. Ale działanie łaski w życiu konkretnych osób jest zawsze widoczne. Łaska zawsze zaznacza swą obecność. Stąd pierwszym owocem jej obecności jest świadectwo wiary. Tylko łaska odrzucona, sakramenty przeżywane wyłącznie w wymiarze społecznych celebracji czy tradycyjnych obrzędów nie rodzą znaków. W tym tkwi dramat Kościoła, który nieustannie celebruje sakramenty, ale często nie dostrzega ich owocności. To nie wina sakramentów, lecz naszego podejścia do nich. Bowiem sakrament, choćby celebrowany w wielkim tłumie, jest zawsze osobistym spotkaniem z Bogiem, osobistym przyjęciem Jego łaski. Dlatego więc każdy z nas jest osobiście zaproszony, aby z sakramentów czerpać życie wieczne, aby w nich odnajdywać skuteczną pomoc do codziennej wierności Bogu.
