Miłość darmo rozdawana, radosna nowina niesiona bezinteresownie, doczesność, która staje się przedsionkiem nieba to owoce przynależności do Bożej owczarni. Radość dzielenia się wiarą, ale także posiadanymi dobrami, nie może się zrodzić gdzie indziej jak tylko w sercu przepełnionym radością. Ten, kto doświadcza hojnych darów Boga, kto z serca powtarza: Pan jest moim Pasterzem, niczego mi nie braknie, może i pragnie dzielić się Bożą hojnością. Dlatego każda chrześcijańska dobroczynność wyrasta z doświadczenia dobroci Boga. Inaczej staje się akcją socjalną i ciężkim obowiązkiem „dzielenia się posiadanymi dobrami”. Dlatego też jałmużna wielkopostna nie może się obyć bez wezwania do nawrócenia, ożywiania osobistej więzi z Bogiem.
