Błogosławieństwo Boże nie jest „ochroną przed nieszczęściami” ani też nadprzyrodzoną gwarancją powodzenia naszych planów i przedsięwzięć. Już dla ludu Starego Testamentu być błogosławionym znaczyło odnaleźć swoje własne, przewidziane przez Boga, miejsce w historii. Bóg nie wypuszcza świata ze swoich rąk, lecz z dobrocią i troską kieruje jego losami. Błogosławionym jest więc ten, komu Bóg odsłania swój zamysł wobec jego życia. Nowy Testament przejmuje tak rozumianą wiarę i relację do Boga, nazywając je wolą Bożą. To o nią modlimy się za każdym razem, kiedy odmawiamy Ojcze Nasz, to jej pełnienie jest wyznacznikiem życia autentycznie chrześcijańskiego. Dlatego też jedyną przeszkodą w tym, aby Bóg nam błogosławił, jest nasz
grzech. Stąd też Wielki Post z mocą podkreśla konieczność nawracania się do Boga.
