Jan Chrzciciel jest spośród świętych jedynym, którego wspominamy dwa razy w roku – jego narodzenie i męczeństwo. Jan od urodzenia był wychowywany przez rodziców w świadomości, że jego istnienie jest łaską. Zresztą tyle znaczy jego imię: Jan. I Jan trwał przy Bogu, przy Słowie Boga nie z musu, ale ze świadomości obdarowania i wybrania, z wdzięczności wobec Tego, który obdarzył Jana istnieniem. Właśnie to jest relacja, do której zaprasza nas Bóg: relacja miłości, w której jestem wolny, bym mógł się radować z tego, że jestem kochany i że kocham. Relacja, w której poznaję głębię obdarowania, głębię łaski Boga, Tego Który Jest, który dzieli się ze mną tym, co uważa za najcenniejsze: istnieniem, życiem. I kiedy żyję w nieustannej wdzięczności wobec Boga, którego łaska dociera do mnie w każdej chwili życia – wówczas jestem jak Jan wskazówką nieustannie ukazującą ludziom Boga Prawdziwego i Jego Miłość.
