Gorliwość świętego Proboszcza z Ars nie jest zbudowana na jakimś odgórnie narzuconym czy choćby zalecanym programie duszpasterskim. Nie jest też wynikiem pragnienia, by być dostrzeżonym przez innych. Ona wyrasta z osobistego przylgnięcia do Boga, osobistego doświadczenia, że jedynym źródłem szczęścia dla człowieka jest Bóg. Stąd bierze się jego apostolska gorliwość, która nie słabnie w obliczu trudności, zmęczenia, odrzucenia, prześladowań czy zwykłych kpin. Jej celem nie jest zaspokojenie ludzkich ambicji ani też realizacja założonych zadań, ale danie Chrystusowi jak największej liczby ludzi. Gorliwość ta wyrasta z pewności, że nie ma innej, alternatywnej drogi jak tylko odrzucenie grzechu, nawrócenie, modlitwa i kierowanie się we wszystkich chwilach życia Ewangelią i wskazaniami Kościoła.
