Tak bardzo chronimy się przed utratą tego, co tu, na ziemi, jest dla nas ważne, a tak mało myślimy o skarbach wiecznych, które może nam odebrać „złodziej” – niespodziewana śmierć. Nie znamy dnia ani godziny spotkania z Panem, dlatego modlimy się, aby wśród zmienności świata zawsze potrafić wznosić nasze serca ku Temu, kto może nas obdarzyć prawdziwą radością. Lecz aby nie zatracić tej umiejętności wznoszenia się ku Bogu, musimy czuwać i uważać, aby nasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa, trosk
codziennych. Święty Łukasz daje jeszcze jedną, cenną i może najważniejszą wskazówkę. Czuwać, to znaczy modlić się w każdym czasie. Niech Chrystusowe „czuwaj” przypomina nam o tym, że mamy być gotowi do
pełnienia czynów miłości wobec wszystkich ludzi oraz że nasza Ojczyzna jest w niebie.
