Święty Grzegorz Wielki (ok. 540-604) żył w czasach, które miały wszelkie znamiona epoki przejściowej. Nie stawiał sobie za cel ratowania dziedzictwa minionej kultury. Pytał, co z niej zachowa wartość w nowej epoce i posłuży budowaniu świata, w którym Chrystus będzie fundamentem i celem. Prośba do Boga, by udzielił ducha mądrości powołanym do rządzenia Kościołem jest bardzo aktualna także obecnie, kiedy Kościół po raz kolejny wchodzi w fazę głębokich zmian cywilizacyjnych, i nie może ani stać się skansenem, w którym zachowuje się to, co w codziennym życiu już anachroniczne, ani też odciąć się od własnych korzeni. Święty Grzegorz to mądry ojciec rodziny, wyciągający ze skarbca rzeczy nowe i stare (Mt 13, 52), ponieważ Bóg otworzył dla niego swój skarbiec i obdarzył go wszelkimi dobrami (antyfona na wejście).
