Prosimy Pana Boga o różne rzeczy, które są nam potrzebne. Mamy w głowie listę takich darów, których się spodziewamy. Pan jest wobec nas hojny i nie skąpi nam swych darów, daje nam to, o co nawet nie prosimy. Te jego dary nie zawsze są przez nas doceniane. Dziś modlimy się, kierując do Boga dziękczynienie za dwa fundamentalne dobra, których nam udzielił: zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi. Zbawienie wieczne i bycie dzieckiem Bożym nie dają się przeliczyć na wartości doczesne, które otwierają nas na inny świat. Jeśli chodzi o tę postawę, to bardzo podobni jesteśmy do synów Izraela, którzy nie cenili zbawienia, jakiego doświadczyli, a domagali się prostych rzeczy potrzebnych na co dzień: wody, chleba, mięsa. Ich serca, zalęknione i wypełnione troską o przeżycie, były zbyt twarde, by wierzyć. W Meriba (…) na pustyni w dniu Massa wystawiali Boga na próbę, choć widzieli moje dzieła. Niech niedzielne spotkanie z Chrystusem wzmocni naszą wiarę przez wdzięczność za największe dary Boga dla nas.
