Świątynia w Jerozolimie jest jednym z miejsc, które funkcjonują w naszej wyobraźni, choć nigdy ich nie widzieliśmy. Współcześni Jezusowi z Nazaretu żywili przekonanie, że solidność i wspaniałość budowli rozpoczętej przez Heroda Wielkiego, przełoży się na jej trwałość (Mk 13, 1-2). Została jednak zburzona 1950 lat temu i nigdy jej nie odbudowano. To, co decyduje o jej trwaniu w świadomości, to jednak nie losy ruin, ale duchowa potrzeba Bożej obecności. Radość przebywania w świątyni Pańskiej, o której mówi Psalm 84, nie jest przywilejem zarezerwowanym dla wyznawców judaizmu żyjących przed zburzeniem przybytku przez
legiony Tytusa. Doświadczać jej może każdy, kto wierzy w Boga, który swój dom otworzył dla wszystkich narodów, by mogły radować się Jego chwałą i łaskawością.
