Bezwarunkowość uważamy za niezbywalną cechę każdej prawdziwej miłości. Kochanie za coś uważamy za interesowne, a więc ubliżające samej istocie miłości. Tak jest, gdy bezinteresowność rozumiemy jako postawienie na pierwszym miejscu miłości, a nie tego, co dzięki niej możemy uzyskać dla siebie lub dla innych. Ale to nie oznacza, że miłość jest możliwa w każdych warunkach. By kochać i być kochanym, nie wystarczy tego chcieć, ale trzeba zaangażować się w budowanie „świata miłości”, czyli takiego, w którym będzie ona mogła istnieć i się rozwijać. Istotnym elementem tego świata jest szacunek i uwaga poświęcana osobie kochanej. W przypadku Boga oznacza to posłuszeństwo Jego woli wyrażonej w przykazaniach. Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę.
