W modlitwie nad darami prosimy, by wspólnemu pożytkowi posłużyło to, co każdy z nas składa Bogu na ofiarę. Wspólnota modlitwy i głębsza jeszcze od niej wspólnota oparta na zwróceniu się całym życiem do
Boga to bogactwo, którego nie zdobywa się inaczej, jak przez stałe ćwiczenie się w postawie ofiarowania Bogu całego życia i całej swojej osoby. Wspólnota liturgiczna różni się od widowni w kinie czy teatrze, gdzie każdy przeżywa swoje doznania, których źródłem jest dzieło artystyczne. Po zakończeniu seansu lub spektaklu niewiele łączy ludzi, którzy przed chwilą żyli jedną treścią. Zgromadzenie liturgiczne spaja się przez wspólną celebrację, ale żyje i poza nią się weryfikuje.
