Święty Wacław I z dynastii Przemyślidów (zginął w 935 r. jako młody, około 30-letni człowiek) miał wielkie zasługi w dziele chrystianizacji Czech. Nie zaskarbiło mu to jednak przyjaciół na dworze cesarskim, bo prowadziło do usamodzielnienia się czeskiego Kościoła, co osłabiało kontrolę dworu cesarskiego. Zastąpiono go więc jego rodzonym bratem, Bolesławem. Syn Bolesława, Strachkwas, pokutując za grzech ojca, został pod imieniem Krystian mnichem w Ratyzbonie i tam napisał życiorysy Wacława i jego babki, również zabitej w walce o chrześcijański charakter państwa czeskiego, św. Ludmiły (zm. 15.09.921 r.). Czeskie chrześcijaństwo rodziło się we krwi i pokucie. Jego owoce na polskiej ziemi – księżna Dobrawa i biskup Wojciech – stały się podwaliną Kościoła w naszej Ojczyźnie.
