Święta Teresa od Dzieciątka Jezus, realizując w ciszy karmelu w Lisieuix swe powołanie do świętości, przypomniała Kościołowi o tym, że Bóg jest najlepszym Ojcem. Szła do Niego „małą drogą dziecięctwa Bożego”. Pełna ufności zawierzała siebie, Kościół i świat Jego ojcowskiej trosce. Teresa, jak biblijny Hiob, żyła nadzieją doskonałej komunii z Bogiem. Pośród cierpień duchowych i fizycznych zachowała pogodę ducha oraz ufność. I nie została zawiedziona. Bóg w niej – cichej i pokornej karmelitance – ukazał światu swą chwałę. Prośmy Pana, byśmy jak ona wzrastali w pokorze i prawdzie o sobie i zasłużyli na pochwałę Chrystusa, który obiecał królestwo Boże dzieciom. Jak mała Tereska bądźmy w sercu Kościoła miłością, gotowi do ofiary z siebie za zbawienia świata.
