Liturgia słowa przynosi nam dwa zasadnicze wezwania. Mamy żyć w wolności dzieci Bożych, zabiegając o to, co jest zgodne z wolą Bożą w naszym życiu i strzegąc Jego łaski w sercach. Dostrzegając swą niegodziwość i grzeszność, winniśmy się nawracać. Nie możemy ryzykować zbawienia, zatwardzając sumienia. Byłby to błąd, jaki popełniło „plemię żmijowe”, które surowo osądził Chrystus. Prośmy zatem, aby Pan odnowił
w nas gorliwość pełnienia dobrych uczynków (por. kolekta), to znaczy, byśmy przylgnęli do Jego przykazań i wzrastali w wolności. Jest ona ściśle związana z miłowanym i czynionym dobrem. Posilajmy się Ciałem Chrystusa, które daje nam udział w Jego Boskim życiu (por. modlitwa po komunii).
