Dzień, w którym Kościół wspomina wszystkich zmarłych, nie jest smutny. Owszem, jest to moment wspomnień, pewnej refleksji i okoliczność pozwalająca uronić łzę, ale wcale nie musi oznaczać to smutku
i przygnębienia. Nasza wiara chrześcijańska na to nie pozwala. Liturgia pierwszej z trzech Mszy św., które mogą być dziś celebrowane, kieruje naszą uwagę w stronę chrześcijańskiej nadziei, która wypływa z wiary w zmartwychwstanie i życie wieczne z Bogiem. Chrześcijanin przeżywa tę nadzieję zarówno w stosunku do tych, którzy już odeszli, jak i tych, którzy jeszcze żyją, ale kiedyś spotkają się ze śmiercią. Przede wszystkim powinien przeżywać ją w odniesieniu do samego siebie. Jezus umarł, został pochowany i zmartwychwstał. Wierni Jemu przechodzą tę samą drogę.
