Obecność świętych w liturgii Kościoła posiada swoje doniosłe znaczenie. Dzięki liturgicznemu wspomnieniu Kościół w pewnym sensie eksponuje swoich najlepszych synów i swoje najlepsze córki, kierując się co najmniej kilkoma motywami. Oprócz wyrażenia im wdzięczności za dobro uczynione i pozostawione dla wspólnoty chrześcijan, Matka Kościół pragnie również przypomnieć i uświadomić swoim dzieciom fakt istnienia takich postaci, zarówno w doczesnej przeszłości, jak i wiecznej teraźniejszości, co posiada swoje znaczenie dla eschatologicznej świadomości członków Kościoła. Każda osoba ogłoszona świętą, wśród nich św. Karol Boromeusz, doświadcza już tego, co jest pragnieniem wszystkich wierzących, wskazując tym samym na realność i osiągalność ostatecznego celu człowieka. Jednocześnie każdemu z nas wskazuje drogę jego osiągnięcia.
