Liturgia wspomnienia św. Ambrożego z Mediolanu szczególną uwagę kieruje na jego mądrość, którą dzielił się z wiernymi przez swoje nauczanie. Również w ikonografii ten charyzmat Ambrożego jest wykazywany przez malowanie go z księgą oraz pszczołami bądź pszczelim ulem. Według tradycji zaraz po narodzinach mediolańskiego świętego zleciał się nad kołyską rój pszczół, które złożyły w jego usta miód. Miało się to stać zapowiedzią jego posługi genialnego kaznodziei i wykładowcy, z którego ust będzie płynęło głoszone słowo niczym miód wylewający się z plastra. To słowo doprowadziło do wiary św. Augustyna, który tak to wspomina: „Gdy pilnie śledziłem jego kunszt krasomówczy, jednocześnie bardzo powoli zaczynało świtać zrozumienie, że on przecież prawdę mówi!”.
