Zakochać się w dobru tak mocno, by nie myśleć o złych przyzwyczajeniach, powtarzających się grzechach i niszczących zapał słabościach. Zasłuchać się w słowo tak bardzo, by zapomnieć o codziennych zmartwieniach, o tym, co konieczne do życia, a co powoduje rozproszenia na modlitwie. To doświadczenie świętych, którym „tylko Bóg wystarcza” (św. Teresa z Awila). On zatroszczy się o całą resztę, konieczne jest jednak zaufanie. Nie żyjmy zatem tylko wspomnieniem chwil, w których Pan zawsze był nam ucieczką (por. psalm responsoryjny). Nie rezygnujmy z marzeń o chwilach, w których będziemy żyć wyłącznie słowem, które pochodzi z ust Bożych (por. aklamacja przed Ewangelią)
