Nawrócenie to wejście na drogę Bożego planu, przygotowanego nam od założenia świata. Zamiast tę drogę rozpoznać, przyjąć i nią wyruszyć, tracimy wiele energii, by skonstruować własną i zadbać dla niej o Boże
błogosławieństwo. Chcemy Boga nawrócić na własne plany, przekonać Go do naszego pomysłu na szczęście. A On przecież nie może się podpisać pod drogą do zguby i zatracenia. Nie pozwoli nam pójść drogą prowadzącą na skraj przepaści. Poda nam chleb, mimo że prosimy Go o skorpiona. Potrzebujemy zatem Jego natchnienia, by od Niego zaczynać i z Nim kończyć (por. kolekta). Aby być w Nim zanurzonym, jak drzewo nad
płynącą wodą (psalm responsoryjny).
