Życie chrześcijanina bez ascezy jest skazane na stagnację i wegetację. A jednak takie minimum, jak
wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych w piątki sprawia wierzącym mnóstwo problemów: bo oto człowiek
zapomina, bo są goście, bo lodówka pełna i się zepsuje, bo idziemy na imprezę. Co można ofiarować komuś,
kto wszystko ma? Na przykład Bogu? Coś, co będzie wyrazem naszej miłości, przywiązania. Bogu nasz post
nie jest potrzebny. To my potrzebujemy postu, by sobie udowodnić, że Bóg jest dla nas bardzo ważny. Dlatego post ma sens wtedy, kiedy staje się dowodem miłości. Bogu zaś nasza miłość jest bardzo potrzebna. Bez niej nie może żyć.
