Życie chrześcijanina nie rozgrywa się na cienkiej granicy grzechu i łaski. Balansowanie w tym miejscu wyklucza rozwój, rodzi zniechęcenie, staje się źródłem nerwicy duchowej, rozgoryczenia i wegetacji. Życie chrześcijanina rozgrywa się w oceanicznej przestrzeni
wyznaczonej na dnie dekalogiem, na powierzchni natomiast przykazaniem miłości Boga i bliźniego oraz błogosławieństwami. Trzeba byśmy się wynurzyli ze starotestamentalnego poziomu rzeczy, których nie wolno nam czynić. Trzeba, byśmy życie wypełnili zdobywaniem coraz to wyższych poziomów poświęcenia, zaangażowania i miłości. Bądźcie doskonali, jak doskonały jest wasz Ojciec niebieski (Mt 5, 48) to nie tylko pobożne życzenie. To jedyna droga do szczęścia.
