Wielki Post uczy nas, że lekarstwem na nasze grzechy staje się post, modlitwa i jałmużna. Nie chodzi
w nich o to, by zgubić zbędne kilogramy, wejść na kolejny poziom duchowej sprawności i podzielić się swoimi dobrami w taki sposób, by świat spostrzegł, jak dobrym człowiekiem jestem. Ich praktykowanie w pierwszej kolejności ma doprowadzić nas do niezwykle odważnej decyzji, by z pełną świadomością uderzyć się we własną pierś i wyznać: zgrzeszyłem, za mój grzech biorę pełną odpowiedzialność i żebrzę o ratunek. Post, modlitwa i jałmużna kruszą twardą skorupę naszego serca. A wtedy z innego Serca, Serca przebitego na krzyżu, jak ze źródła wypływa obmywająca nas krew i woda. Za chwilę staniemy się tego świadkami.
