Słuchając treści intencji podawanych na początku Mszy świętej, wymienianych przy okazji okresowych
nabożeństw lub tych po prostu wypowiadanych w ciszy o poranku lub tuż przed snem, uświadamiamy sobie, jak bardzo jesteśmy zależni od Boga, ile w nas braków, lęków, niepewności. Prosimy, wołamy, aby łaska naszego Pana zaspokoiła nasze doczesne i duchowe pragnienia. A jest ich tak wiele. Dziś spróbujmy inaczej. Świadomi, że Bóg – skoro troszczy się o wróble i lilie – zadba również o nas i jak zawsze będzie aż nader hojny, spróbujmy przeżyć ten czas wyłącznie dla Niego, ucieszyć się Nim. Niech serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego: będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni, Boże, mój Boże! (psalm responsoryjny)
