Chętnie wracamy pamięcią do przeszłości. Spotykamy się ze sobą i opowiadamy to, czego doświadczyliśmy, co się nam wydarzyło. Chociaż czas biegnie w sposób nieubłagalny, na wiele naszych dawnych przeżyć patrzymy, jakby zakończyły się dopiero wczoraj. Prawdą jest, że w naszej głębi ożywają również te najbardziej dramatyczne, często nieuleczone wspomnienia, dziś jednak spróbujmy wydobyć na światło dzienne te, które stały się znakiem miłości Pana. Pomyślmy o momencie naszego nawrócenia, doświadczenia ogromu łaski, dobrze przeżytej spowiedzi, błogosławieństwie, które pozwoliło tak wiele zmienić czy poukładać. Tak wiele nam darował, tak bardzo nas obdarzył. Dlatego błogosław, duszo moja, Pana, i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach (antyfona na wejście).
