Bezradność staje się czasem próby. Przychodzi taki etap, gdy zawodzi zdrowie i siła mięśni. Rozsypują się układy i znajomości. Stajemy przed ścianą, której nie jesteśmy już w stanie pokonać. Nie ze wszystkim sobie poradzimy, nie zawsze będziemy zwyciężać. Przekonamy się, jak smakuje klęska, upokorzenie, niemoc, grzech, którego dziś nie potrafimy sobie nawet wyobrazić. Ludzka słabość to najlepsza przestrzeń dla wzrostu łaski dobrego Boga. Niech zajmie zatem właściwe
sobie miejsce. Niech stanie się fundamentem naszego życia i naszym Panem, któremu podporządkujemy wszystko – naszą świętość i naszą grzeszność, naszą zdolność i naszą bezradność. Bóg zwycięża zawsze. W nas również.
