Radość Zmartwychwstania jest siłą tak mocną, że ten, kto jej w pełni doświadczył i przyjął ją sercem, nie jest w stanie ukryć jej prawdy i potęgi. Ona niejako wylewa się z jego serca, wnętrza… słychać ją w słowach, widać w gestach, zaświadczają o niej czyny. Daleko jej jednak do wesołkowatości. To radość oparta na świadomości wybrania i umiłowania tak głębokiego, że sięga ono źródła naszego istnienia. Raz doświadczona staje się siłą napędową do działania, życia i wiary. „Tobie, Panie, zaufałem, nie zawstydzę się na wieki”.
