Bóg nie wybiera ludzi, patrząc naszymi, ludzkimi kategoriami. Musimy pamiętać o tym, że Jego drogi nie
są naszymi drogami. Może właśnie dlatego tak często ich nie rozumiemy, oburzamy się na wielkie miłosierdzie Stwórcy, który zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych i każe rosnąć zarówno pszenicy, jak i kąkolowi aż do żniwa. Według naszej sprawiedliwości powinno być inaczej, nasz sąd od razu rozdzieliłby tych „dobrych” od „złych”. Jaka jest prawda w oczach Boga? Kto zna nas lepiej niż On? Kto przeniknął tajniki naszego serca bardziej niż Ten, który je stworzył? Największa dla nas nadzieja, że On patrzy na każdego z nas z miłością i cierpliwie czeka, aż otworzymy na Niego swoje małe, ludzkie serca.
